SYNOPSIS:

Lieverd, ik zweef Mijn naam is Bianca. Veertig jaar ben ik nu. Twee uur geleden ben ik vertrokken. De stad uit. Nu zit ik hier. Net als toen met jou Sjors. Op hetzelfde houten bankje, mijn voeten in het gras. Ik kijk uit over het Veerse Meer. Vakantie in Zeeland. Ik hoor de vliegtuigjes snorren in de lucht. Ik zit aan het water, waar onze kinderen zwommen met oranje vleugeltjes. Jij blaasde ze op en verslikte je. Het is prachtig weer. Ik draag het open jurkje, net als toen. Jouw lievelingskleur rood. Veel te strak. De zon brand. Mijn ogen doen pijn, dat snap je wel. Eindelijk durf ik hier terug te komen. Op onze plek. Vandaag, op jouw verjaardag. Nu de kinderen volwassen zijn. Ik heb je laatste brief bij me. Ik vouw hem open. Ik lees en hoor jouw stem: Vliegveld Midden Zeeland, 17 september 2000. Lieve schat, wat een geweldig cadeau. Kruip in gedachten naast mij in de cockpit en kijk tegen de rug van mijn vlieginstructeur. Hij mompelt iets. Ik versta hem niet. We wiebelen over een hobbelige grasveld. Een lange aanloop. Steeds sneller. Het toestel kraakt. De vleugels zijn van zeildoek. Ze klapperen. Ja... we stijgen op. Voel je mijn spanning? Nu ebt ze langzaam weg... Ik kan naar buiten kijken. Alles is schoon en helder. Schuin onder ons zie ik land en water. Kijk: Veere met zijn stompe toren en spitse kerk. We klimmen hoger. In een cirkel. Alle mensjes worden kleiner. Witte zeilen worden streepjes. Hé... ik zie ons plekje! De instructeur waggelt met de vleugels zoals we hebben afgesproken. Ik hoop dat Linda en Walter het zien. Ik zwaai naar jullie. Het is zó mooi! Het is... hoewel..., wacht even... Ai, ai, ai... de motor valt uit. Ik grijp de stoel vast voor mij. Ik hoor de wind. Veel wind. En de ruitjes klapperen. Ik zie een zeemeeuw. Allemensen lieverd..,, ik zweef. Lieverd, ik zweef. Wat een stilte om mij heen. Wat is dit prachtig. Kijk, daar varen twee mosselkotters naast elkaar. Over de Oosterschelde glimt Zierikzee en aan de andere kant Cadzand. En... .....! Wat nou weer? De motor pruttelt. Hij gaat niet aan. De propeller slaat om zich heen als een vliegenmepper. Wat doet die instructeur? Is dat een duikvlucht? Hou je aan mij vast schat... Dit is een motorzwever. Kan vliegen op de motor, maar ook zonder. Zoals nu, in een glijvlucht omlaag. Geruisloos terug naar het vliegveld. Ik stap uit. Ik ren naar de kantine. Schrijf dit allemaal meteen op. Wil het gevoel vasthouden. Om te delen jou en de kinderen. Voor later, als ze groot zijn. Wat een mooi cadeau schat. Stomme, stomme, stomme Sjors. Hier zit ik in mijn eentje. Ik wordt oud. Barst uit mijn rode jurkje. De kinderen wachten op mij in de auto. Ze zijn nu 21. Linda werkt bij Sonnevreugd. Walter studeert. Ik weet niet eens meer wat. Antroposo....dinges. Hij sleutelt altijd aan de auto. Net zo’n oude Porsche als die van jou. We hebben elk jaar je verjaardag gevierd. Net als vandaag. Ik laat Linda en Walter ons mooie Zeeland zien. Ze verlangen ernaar. Straks rijden we naar plekjes die zij misschien ook nog kennen. Ik ben nieuwsgierig. In de auto maken we grappen. We lachen èn snotteren om de herinneringen. Idere jaar dezelfde: Dat we terug zijn gereden om het gas uit te doen, dat helemaal niet aanstond. Om de foto met je gescheurde zwembroek. De Duitser die we de verkeerde kant op stuurden: “Bei die derde Boeren Gehucht links.” Om een uur of vijf gaan we uit eten, jarige job. En dan praten we verder. Maar eerst... Eerst rijden we nog langs het vliegveld. Nog even moedig zijn. Naar de uitgang waar jij met je stomme kop de auto onder een vrachtwagen moest schuiven. “Op slag dood,” zei de agent. Alsof dat een troost was. Oooooh... Ik kan nog kwaad op je worden, lieve, lieve, donder. “Ik zweef, ik zweef!” Ja hoor... Wel vliegen zonder motor. Maar vijftig meter rijden over een doodstille weg met één vrachtwagen... ? Mijn domme, domme, domme, lieverd. Ik weet dat jij ons ziet. Van boven op ons neerkijkt. Ook als ik straks weer verjaardagsbloemen op je graf leg. En een tijdlang naar je grafsteen staar. Je weet wat erop staat. Je weet het hè. “ Lieverd, ik zweef.”